Powstanie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r. o 17.00, tzw. godzinie „W”. Powstanie, planowane na kilka dni, upadło 3 października po 63 dniach walki. W jego wyniku zginęło od 16 tys. do 18 tys. żołnierzy AK i od 150 tys. do 180 tys. cywilów. Miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem do niej Armii Czerwonej. Cywile aktywnie wspierali powstańców, dostarczając im żywność, organizując zaplecze dla żołnierzy AK, biorąc udział w opiece nad rannymi, budowie barykad i odgruzowywaniu miasta. Radości towarzyszył lęk związany ze spodziewaną reakcją Niemców i niepewność co do postępowania Stalina.  
Walka nie była daremna, a Powstanie Warszawskie sprawiło, że państwo polskie, chociaż zniewolone i wasalne, zachowało swoją odrębność, przetrwało Stalina, który w swych zamysłach prawdopodobnie chciał z niego z czasem uczynić część ZSRS”.

Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców.